ခရစ္ယာန္အသက္ရွင္မႈကို
ေလ့လာျခင္း
Christian Living
သင္ခန္းစာေပါင္းခ်ဳပ္ ၆
သင္ခန္းစာ (၄)
တပည့္ေတာ္အေနျဖင့္ ႀကီးထြားလာျခင္း
ေဟၿဗဲဩဝါဒစာ ၁၂း၁-၁၁ ႏွင့္ ရွင္ေပတရုုၾသဝါဒ ပဌမေစာင္တြင္ ဒုုကၡဆင္းရဲခံရသူမ်ားအတြက္ ကတိေတာ္မ်ားႏွင့္ ဒုုကၡဆင္းရဲခံရျခင္း၌ ဘုုရားရွင္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကိုု ရွင္းျပထားသည္။
၁၄။ ဒုုကၡဆင္းရဲခံရေသာအခါ ကၽြန္ုုပ္တိုု႔ မထားအပ္ေသာ သေဘာထားႏွင့္ အျပဳအမူမွာ အဘယ္နည္း။ (ေရာမ ၁၂း၁၉) အေျဖမွန္ကို မ်ဥ္းသားပါ။
(၁) မိမိကိုုယ္ကိုု ေက်နပ္အားရျခင္း
(၂) ကလဲ့စားေခ်လိုုျခင္း
(၃) စိတ္ပ်က္ျခင္း
အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
______________________________
______________________________
၁၅။ ေအာက္ပါ ပုုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဒုုကၡဆင္းရဲျခင္းကိုု မည္သိုု႔သေဘာထားသနည္း။
(၁) ေမာေရွ (Moses) (ေဟၿဗဲ ၁၁း၂၅-၂၆)
______________________________
______________________________
(၂) ေယာဘ (Job) (ေယာဘ ၁း၂၀-၂၂)
______________________________
______________________________
(၃) တမန္ေတာ္မ်ား (Apostles) (တမန္ ၅း၄၀-၄၁)
______________________________
______________________________
(၄) သေတဖန္ (Stephen) (တမန္ ၇း၅၉-၆၀)
______________________________
______________________________
(၅) ေပါလုု (Paul) (ေရာမ ၈း၁၈)
______________________________
______________________________
ကနဦးခရစ္ယာန္မ်ားသည္ ဒုုကၡဆင္းရဲခံရျခင္းျဖင့္ အတိုုင္းမသိ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာေသာ ဆုုေက်းဇူးကိုု ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိၾကသည္။ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းကိုု ခံထိုုက္သူမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရေသာ္လည္း သူတိုု႔ ဝမ္းေျမာက္ၾကသည္။ မပူမေအး ေႏြးရံုုမွ်သာရွိေသာ ကၽြန္ုုပ္တိုု႔မွာမူ မည္သည့္ ဆင္းရဲဒုုကၡမ်ဳိးကိုုမွ် မခံလိုုၾက။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ကၽြန္ုုပ္တိုု႔ရမည့္ ဘုုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကိုု ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ုုပ္တိုု႔၏ မာန္မာန၊ မိုုက္မဲမႈႏွင့္ အားနည္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ခံရေသာ ဒုုကၡဆင္းရဲျခင္းဒဏ္ကိုုပင္ ကၽြန္ုုပ္တိုု႔ မခံႏိုုင္ၾက။
ဖရင္ခြိဳက္(စ္) ဖယ္နယ္လန္ (François Fénelon)