❮ Prev နိဒါန္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုုခ်က္ အခန္းႀကီး ၁ ၂ ၃ . . . ၁၆ ၁ သက္သာေလာနိတ္ ၂ သက္ Next ❯
ေရာမဩဝါဒစာ Romans
အခန္းႀကီး ၁
၁း၂၀ သဘာဝသည္ မည္ကဲ႔သိုု႔ေသာ ဘုုရားမ်ိဳးကိုု ေဖာ္ျပေနသနည္း။ သဘာဝသည္ ဘုုရားရွင္၏ တန္ခိုုးစြမ္းရည္၊ ဥာဏ္ပညာ၊ အေသးစိတ္တိက်မႈ၊ အစီစဥ္က်နမႈ၊ လွပမႈ၊ အစြမ္းထက္သည္႔ အင္အားမ်ားကိုု ထိမ္းခ်ဳပ္ထားမႈတိုု႔ကို ေဖာ္ျပသည္။ ယင္းကိုု ေယဘုယ်ေဖာ္ျပခ်က္ဟုု ဆိုုနိုုင္သည္။ ‘အထူးေဖာ္ျပခ်က္’ (က်မ္းစာနွင့္ ေယရႈႂကြလာျခင္း) မွ ဘုရားရွင္၏ေမတၱာ၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္းနွင့္ ထာဝရ အသက္အတြက္ ကတိေတာ္မ်ားကိုု သိရိွနိုုင္သည္။ ဘုုရားရွင္သည္ ထိုုေဖာ္ျပခ်က္နွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ကၽြန္ုုပ္တို႔အား ရွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပထားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ုုပ္တိုု႔သည္ ဘုုရားရွင္အား လံုုးဝဥႆံု ယံုုၾကည္မႈ ရိွလာနိုုင္မည္ ျဖစ္သည္။
၁း၂၀ ဘုရားရွင္သည္ သူ၏သေဘာ သဘာဝကိုု ဖန္ဆင္းျခင္း၌ ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း လူတိုု႔၏ အျပစ္တရားသည္ ထိုုေဖာ္ျပခ်က္ကိုု အသြင္တမ်ိဳးျဖင့္ ျမင္လာေစသည္။ အာဒံ (Adam) ၏ အျပစ္မွ သဘာဝ တရားအား ဘုုရားရွင္၏ က်ိန္ျခင္းကိုု က်ေရာက္ေစသည္ (ကမ႓ာ ၃း၁၇-၁၉)။ ဆူးပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးတိုု႔သည္ ေျမႀကီးေပၚ၌ ေပါက္လ်က္ သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္တိုု႔သည္ အာဒံ၏ အခ်ိန္မွ ကၽြန္ုုပ္တိုု႔အခ်ိန္အထိ ျဖစ္ေပၚေနရသည္။ ေရာမ ၈း၁၉-၂၁ တြင္ ေပါလုမွ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ သဘာဝ တရားသည္ပင္လွ်င္ က်ိန္ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရသည္ (ဗ်ာဒိတ္၂၂း၃)။
၁း၂၁-၂၃ ပညာရိွတိုု႔သည္ အဘယ္႔ေၾကာင့္ မိုက္မဲေဖာက္ျပန္ ၾကပါသနည္း။ မိုက္မဲေဖာက္ျပန္ ျခင္းသည္ ဘုရားရွင္နွင့္ ပတ္သက္၍ သိရိွေသာ အရာမ်ားကိုု ျငင္းပယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတိုု႔သည္ ဘုရားရွင္အား အသက္ကိုဖန္ဆင္းရွင္၊ ဆက္လက္၍ ရွင္သန္ေစေသာ အရွင္ဟုုမျမင္ဘဲ၊ မိမိကိုုယ္ကိုုမိမိ ဤေလာကႀကီး တစ္ခုုလံုုး၌ အဓိကက်ေသာသူ အျဖစ္ ရႈျမင္သည္။ ထိုုေနာက္ မိမိတိုု႔၏ ေလာဘအလိုုဆႏၵကို ကိုယ္စား ျပဳသည္႔ ဘုုရားမ်ားအား တီထြင္ဖန္တီးၾကသည္။ ထိုဘုရားမ်ားသည္ ရုပ္လံုုးအသြင္သ႑ာန္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ တန္ခိုုး၊ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနရန္ လုုပ္ေဆာင္မႈ အသြင္ေသာ္လည္းေကာင္း ေဆာင္သည္။ ဘုရားရွင္ကိုုပင္လွ်င္ သူတိုု႔ ျဖစ္ေစလိုုေသာ အသြင္ သ႑ာန္ကိုု ေဆာင္ေစသည္။ ယင္းတိုု႔၌ တူညီေသာ အခ်က္မွာ ဘုရားရွင္အား ကိုးကြယ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဘုုရားရွင္ျပဳလုုပ္ေသာ အရာမ်ားကိုု ကိုုးကြယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ (ရုုပ္ဝတၳဳကိုုကိုုးကြယ္ျခင္း) ထိုအရာတစ္ခုု သင္၌မရိွလွ်င္ သင္သည္အသက္ မရွင္ႏိုင္ဟုု ခံစားရေသာ အရာရိွပါသလား။ ဘုရားရွင္ထက္ပိုု၍ ဦးစားေပးရမည္႔ အရာရိွပါသလား။ ဘုရားရွင္အတြက္ အရာအားလံုုးကို စြန္႔လႊတ္လိုုစိတ္ ရိွပါသလား။ ဘုုရားရွင္သည္ သင္၏ အသက္တာတြင္ ပထမေနရာ၌ ရိွပါသလား။ သင္သည္ ဘုရားရွင္အား ကိုးကြယ္ပါသလား။ သင္၏စိတ္ကူးျဖင့္ ပံုုေဖာ္ထားေသာ ဘုရားမ်ားကိုု ကိုုးကြယ္ေနပါသလား။
၁း၂၁-၃၂ ေပါလုုသည္ အျပစ္ႏြံတြင္းသိုု႔ ပိုု၍ပိုု၍ နစ္သြားမႈကိုု ေဖာ္ျပထားသည္။ ေရွးဦးစြာ ဘုုရားရွင္အား ပစ္ပယ္သည္။ ထိုု႔ေနာက္ မိမိျဖစ္ေစလိုုေသာ၊ လုုပ္ေစလိုုေသာ အရာမ်ားကိုုလုုပ္မည္႔ ဘုုရားမ်ားအား ဖန္တီးၿပီး၊ ထိုုေနာက္တြင္ကား အျပစ္ (ကိေလသာအျပစ္ ေလာဘႀကီးျခင္း၊ မုုန္းတီးျခင္း၊ ရမက္ႀကီးျခင္း၊ သူ႔အသက္ကိုု သတ္ျခင္း၊ ေတာ္လွန္ပုုန္ကန္၍ ဆႏၵျပျခင္း၊ ေသြးေဆာင္ျခင္း၊ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ အတင္းအဖ်င္းေျပာျခင္း) ၏ ႏြံတြင္းသိုု႔ က်သြားရသည္။ ေနာက္ဆံုုး၌ ဘုုရားရွင္အား မုုန္းတီးလ်က္ အျခားသူမ်ားအား ထိုုသိုု႔ျပဳရန္ တိုုက္တြန္းအားေပးသည္။ ထိုုကဲ႔သိုု႔ အဆိုုးဘက္သိုု႔ ပိုု၍ပိုု၍ ေရာက္႐ိွေအာင္ ေဆာင္ရြက္သူမွာ ဘုုရားသခင္ မဟုုတ္ပါ။ ဘုုရားရွင္သည္ သူ႔အား ပစ္ပယ္သူတိုု႔အား သူတိုု႔၏ စိတ္အလိုုဆႏၵအတိုုင္း အသက္ရွင္ ခြင့္ျပဳျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုုမွ အျပစ္၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္ မႈကိုု ခံစားေစသည္။ အျပစ္ႏြံတြင္းသိုု႔ က်ေရာက္သြားေသာ မည္သူမွ် မိမိကိုုယ္ကိုုမိမိ ျပန္လည္ မကယ္ထုုတ္နိုုင္ေပ။ အျပစ္သားသည္ ခရစ္ေတာ္အား လံုုးဝယံုုၾကည္ ကိုုးစားျခင္းျဖင့္သာ ထိုုႏြံမွ ျပန္လည္ထြက္ေျမာက္ လြတ္ေျမာက္နိုုင္သည္။
❮ Prev နိဒါန္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုုခ်က္ အခန္းႀကီး ၁ ၂ ၃ . . . ၁၆ ၁ သက္သာေလာနိတ္ ၂ သက္ Next ❯