ဘုုရားသခင္ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားဟူမူကား၊ ငါမွတပါး အျခားေသာ ဘုုရားကိုု မကိုုးကြယ္နွင့္။ ရုုပ္တုုဆင္းတုုကိုု ကိုုယ္အဖိုု႕ မလုုပ္နွင့္၊ ဦးမခ်ဝတ္မျပဳနွင့္။
 
သင္၏ဘုုရားသခင္ ထာဝရဘုုရား၏ နာမေတာ္ကိုု၊ မုုသားနွင့္ဆိုုင္၍ မျမြက္ဆိုုနွင့္။ ဥပုုသ္ေန႔ကိုု သန္႔ရွင္းေစျခင္းငွာ၊ ထိုုေန႔ရက္ကိုု ေအာက္ေမ့ေလာ႔။
 
သင္၏မိဘကိုု ရိုုေသစြာျပဳေလာ႔။ လူ႔အသက္ကိုု မသတ္နွင့္။ သူ႔မယားကိုု မျပစ္မွားနွင့္။ သူ႔ဥစၥာကိုုမခိုုးနွင့္။
 
ကိုုယ္ႏွင့္စပ္ဆိုုင္ေသာ သူတဘက္၌ မမွန္ေသာ သက္ေသကိုု မခံနွင့္။ ကိုုယ္နွင့္စပ္ဆိုုင္ေသာ သူ၏ဥစၥာ တစံုုတခုုကိုုမွ် တပ္မက္လိုုခ်င္ေသာ စိတ္မရွိေစနွင့္။
 
က်မ္းျပဳဆရာ တေယာက္သည္ အထံေတာ္သိုု႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ပညတ္တကာ တိုု႔တြင္ အဘယ္မည္ေသာ ပညတ္သည္သာ၍ ျမတ္သနည္းဟုု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္ ေယရႈက-
 
ပညတ္တကာတိုု႔တြင္ အျမတ္ဆံုုးေသာ ပညတ္ဟူမူကား အိုုဣသေရလအမ်ိဳး နားေထာင္ေလာ႔၊ ငါတိုု႔၏ ဘုုရားသခင္၊ ထာဝရဘုုရားသည္ တဆူတည္းေသာ ဘုုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။
 
သင္၏ဘုုရားသခင္ ထာဝရဘုုရားကိုု စိတ္နွလံုုး အႂကြင္းမဲ့ ဥာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတိၱ ရွိသမွ်နွင့္ခ်စ္ေလာ႔။ ဤပညတ္သည္ ပထမပညတ္ျဖစ္၏။
 
ကိုုယ္နွင့္စပ္ဆိုုင္ေသာသူကိုု ကိုုယ္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ေလာ႔ဟူေသာ ဒုုတိယပညတ္သည္ ပထမပညတ္ႏွင့္ သေဘာတူ၏။ ဤပညတ္တိုု႔ထက္ သာ၍ႀကီးျမတ္ေသာ ပညတ္မရွိဟုု ျပန္၍မိန္႔ေတာ္မူ၏။
 
ခ်စ္သားတိုု႔ သင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း တေယာက္ကိုု တေယာက္ခ်စ္ၾကေလာ႔။ ငါသည္ သင္တိုု႔ကိုု ခ်စ္သည္နည္းတူ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကေလာ႔ဟုု ပညတ္သစ္ကိုုငါေပး၏။
 
သင္တိုု႔သည္ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကလွ်င္ လူအေပါင္းတိုု႔သည္ ထိုေမတၱာကိုေထာက္၍ သင္တို႔သည္ ငါ၏တပည္႔ ျဖစ္သည္ကိုု သိရၾကလိမ့္မည္ဟုု မိန္႔ေတာ္မူ၏။